Nu de vakantieperiode al een paar weken is afgesloten, waarbij je na een uur werken je vakantiegevoel helaas alweer kwijt bent, zit ik te dubben waar ik over zal schrijven.
Ik had de laatste keer geschreven over kamperen en de uitdagingen/voorbereidingen die dat met zich meebrengt. Nu wilde ik toch wel heel graag een ander onderwerp aansnijden, een onderwerp wat me na aan het hart ligt: begrip leren krijgen voor mensen uit andere culturen.
Het eerste wat in me opkomt zijn onze Poolse medebewoners. Ze worden regelmatig weggezet als 'zuipende figuren' die er alleen maar een bende van maken. In sommige gevallen, net als Nederlandse alcoholverslaafden, zal er verslaving in het spel zijn. In de meeste gevallen zijn het gewoon mensen die een bestaan proberen op te bouwen, sparen voor hun gezin, jongeren die sparen voor school en hier een aantal maanden komen, een oma die op haar kleinkind past, een jongeman die houdt van koken in zijn vrije tijd, een meid die leert voor verzorgende maar nu nog in de productie werkt. Zo maar een greep uit de groep Pools werkenden die ik regelmatig tegenkom.
Ik mag al een jaar of 6 opwandelen met deze bevolkingsgroep. Ik wil jullie hier graag een beetje in meenemen.
Als je in Polen spaart voor je trouwdag, is dat net als in het dorp waar ik woon, een hele happening. Iedereen moet erbij, er moet genoeg eten zijn (alleen al 3x diner in de avond), de locatie moet mooi zijn en de bruid en bruidegom prachtig. bij Poolse bruiloften begint het de dag ervoor al dus eigenlijk is het 1,5 dag feest. Ik heb een tijdje geleden zo'n bruiloft mee mogen maken en het was echt een overdaad aan alle kanten. Bijzonder om toch eigenlijk best veel overeenkomsten te zien: familie is belangrijk, vier je feesten en traditie is niet iets wat ze zomaar loslaten. De kerk is belangrijk voor ze, tijdens feestdagen zijn ze daar veel te vinden, op zondagen minder. Dan word je al gauw een orthodoxe katholiek genoemd als je wekelijks naar de kerk gaat : - )
Omdat je niet altijd evengoed kan communiceren met deze groep mensen, groeit er regelmatig onbegrip. Je begrijpt elkaar soms niet goed, vat iets anders op waarbij de ene met bewegingen praat en de ander juist stoïcijns gesprekken voert. Daar hebben we intussen al aardig wat ervaring in opgedaan. Een leuk voorbeeld is dat een chef eens met zijn handen wapperde richting de kantine; ' jongens even pauze en een bakkie' waarop de 2 nieuwe Poolse medewerkers richting uitgang liepen omdat ze dachten dat ze weg moesten. Tja, elkaar niet verstaan/begrijpen zorgt regelmatig voor verwarring. Die toren van Babel werkt nog steeds door : - ).
Een bijzonder gebruik waar ik toch echt over wil schrijven is 'Christmas Eve'. 24 december. Tot 2 jaar geleden kochten veel gezinnen in Polen een karper, lieten deze zwemmen in hun bad en fileerden hem op de 24ste van december. Dit is nu gereduceerd tot het kopen van een al gefileerde karper door de overheid daar. Daarnaast eten ze standaard haring. Ik heb onlangs aan een collega uitgelegd dat het haringseizoen echt niet in de winter is maar eind mei/juni, afhankelijk van de dikte van de haring. Poolse en Nederlandse bewoners eten dus beide haring, alleen op een ander moment.
Omdat wij dagelijks werken met mede-Europeanen leren wij ook ontzettend veel over ze en van ze. Ik noem deze groep bewust 'mede-Europeanen'. Je kan hen nauwelijks nog arbeidsmigranten noemen. Een groter deel is het hele jaar rond in Nederland. Vaak lange tijd gescheiden van familie, kinderen, man/vrouw en dergelijke. Daarnaast wordt alles binnen Europa alleen maar toegankelijker voor mede-Europeanen.
Wat ik je wil meegeven is: bedenk je de volgende keer als je een 'Pool' ziet, het volgende: deze persoon heeft een leven, interesses, overtuigingen en is de moeite waard om aandacht aan te besteden. Ik kom te vaak de andere kant tegen, waar op een negatieve, minderwaardige manier wordt gesproken over onze medebewoners. Uiteindelijk is ieder verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag maar blijf met een open blik om je heen kijken en geef aandacht waar kan.
Tot zover. De volgende blog duiken we een beetje in de Bulgaarse belevingswereld, tot dan!
Comentários