"Have you ever felt that it shouldn't be so hard or take so much effort to lose even a little bit of weight? Well, the last thing you need is another diet!", zo begon het boek dat ik afgelopen zomer heb gelezen. Mijn hele gevoel moest de schrijver gelijk geven, dat zou toch niet zo moeilijk zijn, dus vertel me meer. Een van de dingen die ik heb geleerd is dat gewicht geen oorzaak is, maar een symptoom. Het is een symptoom dat er iets in je lichaam niet goed werkt. Gewicht is dan ook nooit een ziekte wat de mensen je ook vertellen.
Hoe moeilijk moet het zijn om een paar kilo’s te verliezen? Dit gevoel heb ik al vanaf mijn pubertijd. Al zolang als ik mij kan herinneren is het bij mij een oorlog met de kilo's. Periodes van stik-er-maar-in en een strak regime wisselden elkaar af. Wanneer mensen of het internet mij simpelweg vertelden wat ik moest eten en het werkte niet, ging ik weer over op wat anders. Het scheelde me absoluut niet aan doorzettingsvermogen. Ik wilde alles proberen als ik maar de weegschaal omlaag zag gaan. Iemand die geen overgewicht heeft zal nooit mentaal ervaren hoe het is om altijd te zwaar te zijn. En niet voor een tijdje na je zwangerschap, maar in elke periode. In de lente als je naar beneden kijkt en denkt: “over een paar maanden lig ik op het strand”. In de zomer als je daadwerkelijk op het strand ligt. In de herfst: “Yes, nog even en de truien mogen weer aan”. Tot het punt komt dat je niet meer in de spiegel kijkt, wel kijken, maar niet meer naar je eigen ik die terugstaart in de spiegel. Iedereen om je heen weet te vertellen hoe jij je leven moet gaan leiden: “dan moet je niet zoveel vreten” of “misschien moet je eens…”. Een mens kan maar zo weinig hebben en mijn limiet was bereikt.
Struggle for surviving or survival of the fittest. Been there done that.
Door een youtube filmpje kwam ik op Dr. Berg. En geloof het of niet de motor van mijn vetstofwisseling -die ondanks het gewichtsverlies niet aangespoord was- ging plotseling draaien en ik won mezelf terug. Voor het eerst was ik niet gefocust op gewichtsverlies, maar wilde ik mijn lichaam beter maken. Ik denk dat het ook vooral een verschil in mindset is. Voorheen stelde ik me in op “ik moet afvallen” en mijn lichaam kent me beter als mezelf en stelde zich in op iets tijdelijks en nam een afwachtende houding aan. 'Moren en knaken' is er niets bij. Nu stelde ik me in op “ik moet gezond worden” en mijn lichaam zei hè hè, eindelijk, Bring it on! De rest ging zoveel makkelijker.
De interesse in gezondheid kwam met het verliezen van de kilo's. Hoe meer ik veranderde hoe meer ik leerde. Tot ik op het punt kwam waarin ik niet meer alleen naar mezelf keek, maar ook de mensen om me heen weer zag. Overgewicht vertelt je dat er iets mis is in je lichaam, maar gewicht zegt niet alles. Ondanks dat veel van de informatie die ik las over gewicht verliezen ging, zag ik in dat ook veel vitale informatie over de werking van je lichaam niet bekent is bij mijn omgeving. Toen besloot ik dat het minste wat ik kon doen is de informatie die mij hielp te verspreiden naar de mensen om me heen. Omdat de boeken en onderzoeken die ik lees in het Engels zijn geschreven heb ik me voorgenomen om de informatie om te zetten in het Nederlands. Deze informatie is niet van mezelf, maar komt van verschillende boeken, onderzoeken, filmpjes etc. Ik zal proberen om de woordenstroom te reguleren in hapklare porties. Veel leesplezier!
Lieve vriendinnen,
Leuk dat jullie blog online is! Ik zal eerlijk zeggen dat ik niet jullie trouwste fan zal zijn, want ik lees niet graag. Ben sinds kind al een globale lezer. Ik raus door de letters heen en pik er hier en daar iets uit. Op de basisschool in de klas moesten we omste beurt uit een boek lezen. Ik weet het nog goed, het boek genaamd Saskia en Jeroen. Het duurde mij allemaal te lang en was al een paar bladzijden verder dan de rest van de klas. Dus als ik de beurt kreeg om voor te lezen, moest ik snel bij mijn klasgenoot naast mij kijken om te zien waar de klas was met lezen. Ik heb…
Ik ben een en al oor, kom maar op met die info 👏🏻👏🏻👏🏻