Net als bij mijn vorige blog vroeg ik me weer af of ik achter de titel een vraagteken moest zetten. In mijn vorige blog beschreef ik hoe je creativiteit kon (stimu)leren. Aangezien mijn brein er nog niet helemaal klaar mee was en me bleef plagen met vragen, dacht ik waarom schrijf ik er niet nog wat meer over. Wat me vanaf mijn puber zijn al bezig houdt is hoe mijn persoonlijkheid in elkaar zit. Hoeveel facetten heeft mijn karakter en kan ik leren om buiten mijn eigen kaders te denken?
Ik ben analytisch maar ook creatief, dit gaat eigenlijk niet samen. Ik merk dan ook dat het ene me energie kost en ik van het andere energie krijg. Het is voor mij dus belangrijk om beiden in balans te houden. Creatief zijn mag ik in mijn vrije tijd, zodat ik de ruimte en rust heb om de creatieve ideeën te laten opborrelen. Dat wil niet zeggen dat ik op mijn werk geen trekjes vertoon. Ondertussen weten mijn collega's precies de stappen die ik uitvoer als ik weer eens een excel document te zien krijg. De eerste stap is het creëren van overzicht; overigens snap ik niet hoe een ander deze stap kan overslaan. Het lettertype en grootte worden aangepast, kleuren verwijderd, alle cellen krijgen dezelfde uitlijning, etc. De overzichten die ik soms te zien krijg... even serieus, ik snap dat sommige cellen belangrijk zijn, maar je hoeft niet alle cellen te vullen met schreeuwende kleuren. Iets belichten kan immers ook subtiel, net als dat stilte oorverdovend kan zijn.
De ene helft van mijn brein vraagt dus om structuur, kaders waarbinnen ik kan opereren. De andere helft vraagt om vrijheid. In zekere zin zijn mijn hersenhelften dus elkaars tegenpolen. Creativiteit verlangt vrijheid, terwijl structuur vrijheid inperkt voor overzicht en veiligheid. Op mijn werk verlang ik naar structuur en regels, veel van mijn collega's op de salarisadministratie zijn precies zo, we werken graag binnen de kaders. Mijn collega's op de planning stoten vaak hun hoofd aan de opgelegde structuur. Het is namelijk hun werk om buiten de kaders te werken en vaak het onmogelijke voor elkaar te boksen.
Creativiteit moet ook wel in enige mate samengaan met structuur. Zonder deadlines zou ik uren aan het ontwerpen zijn zonder tot een eind te komen. Zonder kaders zou het een chaos worden. Het is niet voor niets dat dat we zeggen een opgeruimd huis leidt tot een opgeruimde geest. Voor het woord huis kun je dan van alles invullen. Als mijn brein op het werk kortsluiting heeft is het eerste wat ik doe alles op stapels gooien en mijn bureau opruimen.
Als laatste wilde ik nog even benoemen het vele moeten. Mijn moeder zegt altijd: "moeten moet je op de pot". Ik krijg bij voorbaat al geen energie als er elke avond wat gepland staat. Ik werk in een omgeving die mij constant bombardeert met allerlei dingen, van alles moeten helpt dan niet bij het creatief bezig zijn. En toch, om aan de drukte in je hoofd te ontsnappen is het heerlijk om creatief bezig te zijn. Mijn conclusie: vrijheid en structuur kunnen samen gaan, maar moeten door beiden in balans gehouden worden. Toegeven aan teveel vrijheid kan leiden tot chaos en bij teveel structuur beroof je jezelf van de vrijheid om buiten je kaders te denken.
Kommentare